نحوه برخورد با کودکان لجباز

نحوه برخورد با کودکان لجباز

نحوه برخورد با کودکان لجباز

این روزها اکثر پدر و مادرها به جایی رسیده اند که در جدال بین خواسته های خود و فرزندان، این فرزندان آنها هستند که پیروز شده اند; با این حال هنوز بسیاری از والدین، مهارت های کنترل مناسب این شرایط را نیاموخته اند. شکی نیست که منطقی بودن با کودک لجباز کار سختی است و گاهی اوقات صبر شما به پایان می رسد، اما راه های موثری برای حل مشکل لجبازی بچه ها وجود دارد تا خانه شما را از یک منطقه جنگی به بهشتی آرام تبدیل کند. آگاه باشید که اجرای این راهکارهای از اوان کودکی نتایجی کارآمدتر به همراه خواهد داشت. لذا بهتر است پیش از بچه دار شدن با همسرتان در مورد اهدافتان از روش های تربیتی صحبت کنید.

آگاهی از لجبازی کودکان

لجبازی در کودک کاملا طبیعی است. هر کودکی تا حدی لجبازی می کند، چون این طبیعت آنهاست که اطرافشان را آزمایش کنند و بفهمند که تا کجا می توانند پیشروی کنند. با این حال، بچه ها حد و مرز خود را نمی شناسند و این وظیفه والدین آنهاست که محدودیت ها را برای آنها مشخص کند

عوامل ایجاد کننده لجبازی در کودکان

مهمترین عامل ایجاد کننده لجبازی در کودکان، نوع رفتار و تربیت والدین می باشد.

۱) نوع توجه والدین: توجه کافی نمی کنند – توجه مشروط می کنند – توجه زیاد می کنند – توجه منفی می کنند .

۲)ناکامی:باید تلاش شود که کودک کمتر ناکامی را تجربه کند، همچنین در کودکانی که رشد عاطفی آنها تأخیر دارد یا مبتلا به اختلال یادگیری هستند لجبازی بیشتر مشاهده می شود.

۳) سرزنش زیاد کودکان

۴) عدم انعطاف پذیری والدین در برابر خطاهایی که کودک مرتکب می شود.

۵) والدین این کودکان به طور معمول با یکدیگر اختلاف نظرهای شدید دارند و دایماً در حال مجادله با یکدیگرند. زمانی که کودک لجبازی پدر و مادر را با هم می بیند از طریق یادگیری مشاهده ای، لجبازی را از والدین یاد می گیرد.

۶) بسیاری مواقع لجبازی کودک توسط اطرافیان تقویت می شود بنابراین این رفتار ناخوشایند در کودک شکل می گیرد و کودک می آموزد با لجباری و تندخویی می تواند هر چه را که بخواهد به دست آورد.

۷) در دوره نوجوانی نیز ممکن است لج کردن به عنوان تظاهری از نیاز به مستقل شدن و برقراری هویتی مستقل مشاهده شود.

۸) به عنوان آخرین عامل می توان به حسادت اشاره کرد که لجاجت کودک بیشتر مواقع به سبب حسادت بروز می کند.

در لیست زیر ۹ موقعیت که شما می توانید برای تقویت بیشتر همراهی و همکاری با فرزند تان از آن استفاده کنید آمده است.

۱- از ارتباط مثبت استفاده کنید.
سعی کنید نظراتتان را به جای بیان در یک قالب منفی به شکل مثبت ابراز کنید. برای مثال اگر فرزند شما می گوید:” من می توانم حالا تلویزیون ببینم ؟ ” به جای کاربرد فقط کلمه ” نه ، نمی توانی ” بگویید:” شما می توانید بعد از شام تلویزیون تماشا کنید ” یا ” من می توانم این برنامه را ضبط کنم تا شما بعد از شام آن را ببینید.
”
۲- برای کودک خود دو انتخاب ایجاد کنید.
به عنوان یک ولّی شما می توانید دو گزینه را که هر دو بطور مساوی رضایت شما را فراهم می سازد انتخاب کنید و به فرزند خود پیشنهاد دهید. اگر کودک این احساس را پیدا کند که او هم بر اوضاع موجود کنترل دارد، احتمال این که نافرمانی یا سرپیچی از خود نشان دهد کم خواهد بود.

۳- احساس خود را به کودک منتقل کنید.
گاهی اوقات نشان دادن حس دلسوزی به کودک بوسیله انتقال این حس چیزی است که برای او مفید واقع می شود. مثلاً وقتـی بیــان می کنید :
” عصبانیت الان شما کاملا به جاست چون نمی توانید ساختن این برج اسباب بازی را تمام کنید . این سخت است کاری را قبل از به پایان رساندن آن رها کنید . این طور نیست ؟”

۴- به آنها آنچه را که می بینید بگویید و چیزی را که مایلید آنها انجام دهند بیان کنید.
” وای، شما واقعاً دوست دارید نه بگویید. من عاشق لحظاتی هستم که کودکی می گوید بله بله بله .”چنین جمله ای همراه با کمی شوخ طبعی و بازی با کودک کلمه بله را برای شما به ارمغان می آورد.

۵- خواسته هایتان را به صورت یک حکم بیان کنید نه یک سوال.
به عنوان مثال اغلب والدین در برخورد با فرزند خود و تکالیف مدرسه اش از او می پرسند :” مایلی حالا تکالیفت را انجام دهی ؟” در حالیکه با یک لحن محکم و صریح باید تنها به او گفته شود : ” الان زمان انجام تکالیف مدرسه است.”

۶- رفتن به یک مکان دیگر را برای او لذت بخش کنید.
اگر کودک شما با تغییر مکان مشکل دارد و در مقابل آن واکنش نشان می دهد از او بخواهید تا قبل از حرکت کمی جست و خیز و بازی کند و یا سی دی مورد علاقه اش را در ماشین داشته باشید تا در طول مسیر به آن گوش دهد.

۷- برای خانه خود قانون وضع کنید.
اگر ساعت ۸ زمان رفتن به رختخواب می باشد پس به راحتی این قانون را اعلام کنید. وقتی در مقابل مخالفت کودک قرار گرفتید به جای بحث و جدل با او باز هم آن را تکرار کنید ، بارها و بارها .

۸- جایزه و تشویق را فراموش نکنید.
به رفتار های مثبت کودک خود بیش از توجه به نکات منفی رفتاری او اهمیت دهید. شما می توانید ظرف یا کوزه ای را تهیه کنید و هر بار که از او کاری را می خواهید و او در همان مرتبه اول آن را انجام می دهد ، تیله رنگی را درون ظرف بیندازید. سپس با کودک خود در مورد جایــزه و تعداد تیله هایی که او برای به دست آوردن آن باید در کوزه داشته باشد ، مشورت کنید.

۹- پیشگیرانه بیندیشید.
بسیاری از بچه ها الگوهای منفی را در خود پرورش می دهند . پس به دنبال آن باشید که محرک های خاص را از آنها دور کنید،عواملی که آنها را لجباز تر می کند . در چنین شرایطی هرچه در تغییر این الگوها بیشتر بکوشید کودک شما به موفقیت نزدیک خواهد گردید.

دو قانون دیگر برای حل این مشکل :

– قانون اول: در رفتار با کودک باید ثابت قدم بود. یعنی اینکه شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، هماهنگ باشید. و نیز باید بدانید، در صورتیکه فرزندتان ازحد خود تجاوز کرد چگونه با او برخورد کنید که در این مورد نیز نیاز به هماهنگی قبلی دارد. وقتی کودک کار خطایی انجام می دهد نباید یکی از شما کودک را دعوا کند و دیگری از او حمایت کند. همچنین نباید در مورد یک عمل کودک یک روز بی توجه باشید ولی روز دیگر بخاطر همان کار او را دعوا کنید. نتیجه آنکه روش شما باید مداوم ، مشابه، و هماهنگ باشد.

– قانون دوم: وقتی کودکی لجبازی می کند، آرام اما محکم و ثابت قدم باشید. اگر این دو قانون را درست اجرا کنید، حد و حدود خود را درک می کند. داشتن برنامه ریزی روزانه برای کودک باعث می شود تا شرایطی که باعث تنش شده کم شود و کودک بفهمد که شما چه توقعاتی از او دارید. مثلا بهتر است که برنامه غذا، ساعت خواب و دیگر مسائلی که برای شما اهمیت دارد از قبل مشخص شود تا کودک بداند که شما چه توقعی از او دارید. البته همانگونه که بچه ها موظف هستند که بدون سوال، برنامه مورد نظر شما را اجرا کنند، شما نیز باید وقتی برای کارهای مورد علاقه کودک در نظر بگیرید. باید بدانید که کودکان دارای نظرات خاص خود هستند و می توانند برای خود تصمیم بگیرند. این مسئله بخش مهمی از شکل گیری شخصیت کودک را شامل می شود. حتی گاهی اوقات زمانی را با در نظر گرفتن نظر او و مشورت با او برای انجام فعالیت تنظیم کنید .پس این شما هستید که مسائل قابل بحث و غیرقابل بحث را مشخص کنید.

و در انتها والدین صبر داشته باشند

کودکان با ذهنیتی مختص خودشان متولد می‏شوند. بعضی از کودکان نسبت به سایرین لجبازتر هستند. همه کودکان گاهی لجبازی می‏کنند و این رفتار می‏تواند علل گوناگونی داشته باشد. علت لجبازی می‏تواند ترس‏های غیرمنطقی یا مقاومت در برابر تغییر باشد. لجبازی کودکان گاهی موجب شرمندگی شما می‏شود. در چنین مواقعی واکنش والدین خشم و عصبانیت است؛ چرا که احساس می‏کنند رفتار کودک در تقابل با قدرت و اختیار آنهاست. با این وجود پدرها و مادرها نمی‏دانند که خشم آنها فقط به آتش لجبازی بیشتر کودک دامن می‏زند.

در اینگونه مواقع، والدین باید صبور باشند. در وهله اول باید ریشه لجبازی کودک را کشف کنند. باید آرام و خونسرد و با دانش و درک کافی فکر کنند تا این موقعیت‏ها را به لحظاتی مسرت‌بخش بدل کنند. آنها باید بینش خود را بر اساس رفتار کودک تنظیم کرده و آرامش و خونسردی را پیشه کنند.

همه درهم